ΤΟ ΕΝΤΕΧΝΟ...

Ένα είδος τραγουδιού που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είναι το λεγόμενο “έντεχνο”. Στο σημείο όμως αυτό ας εξηγήσουμε τη εννοούμε λέγοντας έντεχνο. Κατ αρχήν απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην καταλαβαίνεις τι λένε οι στίχοι του τραγουδιού. Δεύτερον οι στίχοι πρέπει να είναι οπωσδήποτε ασυνάρτητοι ή αν θέλουμε να δώσουμε μεγαλύτερο κύρος στο κομμάτι  στοχεύουμε να είναι μελοποίηση κάποιου επίσης ασυνάρτητου ποιήματος. Όταν είσαι καλλιτέχνης και θες να χαρακτηριστείς έντεχνος πρέπει κατ αρχήν να κρατάς οπωσδήποτε μια κιθάρα(δεν είναι ανάγκη να ξέρεις να παίζεις απλά κράτα τη…). Το μαγαζί που τραγουδάει ο έντεχνος δεν είναι ποτέ μεγαλύτερο από το σαλόνι του σπιτιού σου για να υπάρχει και η ανάλογη ατμόσφαιρα. εξάλλου ακόμα και αυτό δεν γεμίζει… ας δούμε όμως το κοινό που απευθύνεται. Κατά κανόνα μιλάμε για φοιτητές. Η αναλογία αντρών-κοριτσιών είναι 2 προς 8.απ αυτούς  οι 7 γυναίκες είναι μπάζα. Η γκομενάρα της παρέας βρέθηκε εκεί απλά επειδή τα έχει με τον τραγουδιστή. Απ τους άντρες ο ένας είναι εκεί επειδή είδε τη γκομενάρα να μπαίνει και ο άλλος είναι απλά αδελφή.(ποιος άντρας θα ακούσει έντεχνο εκτός αν τον έχει σύρει κάποια γκομενάρα). Το χειρότερο πάντως μακράν κοινό είναι αυτοί που το “παίζουν” έντεχνοι. Έχουν μάθει όλα τα τραγούδια του Πλιάτσικα και των Κατσιμιχέων απ έξω, όταν είναι σε μια παρέα που ακούει pop δείχνουν έντονα τη δυσφορία τους. Σημείο κλειδί της υπόθεσης… θα το παίξουν δύσκολοι αλλά το Σάββατο βράδυ θα τους βρεις στο club να χορεύουν με ευχαρίστηση τσιφτετέλι της Paola…